تاریخچه کشتی کروز دیزنی: از قایق قرمز تا امپراتوری شناور

چه می‌شد اگر جادوی قلعه سیندرلا، هیجان ماجراجویی‌های فضایی و داستان‌گویی بی‌نظیر انیمیشن‌های پیکسار، فقط به پارک‌های روی خشکی محدود نمی‌شدند؟ چه می‌شد اگر می‌شد با همین جادو، روی اقیانوس‌ها شناور شد؟ این دقیقاً همان سؤالی بود که مدیران شرکت والت دیزنی در دهه‌ی ۱۹۸۰ از خود پرسیدند و پاسخی که به آن دادند، صنعت سفرهای دریایی خانوادگی را برای همیشه دگرگون کرد.

خط کروز دیزنی (Disney Cruise Line یا DCL)، که امروزه به عنوان زیرمجموعه‌ای درخشان از تجربیات دیزنی (Disney Signature Experiences) شناخته می‌شود، خیلی بیشتر از چند کشتی تفریحی است. این یک «مقصد» شناور است؛ تجربه‌ای از صفر تا صد مهندسی‌شده تا جادوی دیزنی را به دریاها بیاورد و استانداردهایی را تعریف کند که رقبا هنوز در تلاش برای رسیدن به آن هستند.

اما این امپراتوری شناور یک شبه ساخته نشد. تاریخچه کشتی کروز دیزنی، داستانی پر از آزمون و خطا، شراکت‌های استراتژیک، شکست‌های آموزنده و نوآوری‌های جسورانه است. این مقاله، سفرنامه‌ی کامل این تاریخچه است؛ از روزهایی که میکی‌ماوس مجبور بود قایق اجاره کند، تا زمانی که دیزنی با ناوگان مدرن خود، اقیانوس‌ها را به تسخیر درآورد.

بخش ۱: جرقه‌های اولیه؛ زمانی که میکی‌ماوس یک قایق اجاره کرد

سفر دیزنی به سوی دریاها، نه با یک کشتی باشکوه، بلکه با یک «آزمایش» هوشمندانه و کم‌هزینه آغاز شد.

رویای دریایی در دهه ۸۰ و مدیریت جدید

در سال ۱۹۸۴، با روی کار آمدن مایکل آیزنر (Michael Eisner) به عنوان مدیرعامل، شرکت والت دیزنی وارد دوره‌ی جدیدی از گسترش تهاجمی شد. آیزنر به سرعت متوجه شد که صنعت کروز، به ویژه در فلوریدا که «والت دیزنی ورلد» در آن قرار داشت، در حال رونق گرفتن است. خانواده‌هایی که به اورلاندو می‌آمدند، اغلب سفر خود را با یک کروز کوتاه به باهاما ترکیب می‌کردند. دیزنی این «هم‌افزایی» را می‌دید، اما یک مشکل بزرگ وجود داشت.

در آن زمان، دیزنی از نظر مالی در وضعیتی شکننده قرار داشت. شرکت تازه از نبردی سخت برای جلوگیری از یک «تصاحب خصمانه» (Hostile Takeover) رها شده بود و صدها میلیون دلار لازم برای طراحی، ساخت و راه‌اندازی خط کروز اختصاصی خود را در اختیار نداشت. استراتژی آیزنر ساده بود: اگر نمی‌توانی بسازی، «شریک» شو.

شراکت با Premier و تولد «قایق قرمز بزرگ» (The Big Red Boat)

دیزنی به جای ریسک کردن، تصمیم گرفت تا با یک خط کروز موجود شریک شود. از سال ۱۹۸۵ تا حدود ۱۹۹۳، دیزنی قراردادی انحصاری با خطوط کروز پرمیر (Premier Cruise Lines) امضا کرد.

این یک حرکت بازاریابی ناب بود. کشتی‌های پرمیر (مانند Majestic و Oceanic) به رنگ قرمز روشن و تندی رنگ‌آمیزی شدند و به «The Big Red Boat» (قایق قرمز بزرگ) شهرت یافتند. مهم‌تر از همه، این کشتی‌ها رسماً به عنوان «خط کروز رسمی والت دیزنی ورلد» تبلیغ می‌شدند.

این شراکت به دیزنی اجازه داد تا برای اولین بار، شخصیت‌های محبوب خود—میکی، مینی، گوفی و دونالد داک—را به روی دریا بفرستد. بسته‌های تعطیلات ۷ روزه‌ی «Land and Sea» (زمین و دریا) که ترکیبی از چند روز اقامت در والت دیزنی ورلد و یک کروز ۳ یا ۴ روزه به باهاما بود، به شدت محبوب شدند.

در واقع، دیزنی در حال گذراندن یک دوره‌ی «کارآموزی» فشرده در صنعت کروز بود. آن‌ها از نزدیک می‌دیدند که خانواده‌ها چه چیزهایی را دوست دارند و مهم‌تر از آن، چه چیزهایی را دوست ندارند.

پایان شراکت و یک تصمیم سرنوشت‌ساز

این شراکت موفقیت‌آمیز بود، اما دیزنی را راضی نمی‌کرد. در اوایل دهه ۹۰، دیزنی از نظر مالی بسیار قوی‌تر شده بود و مهم‌تر از آن، به این نتیجه رسیده بود که برای ارائه‌ی یک تجربه‌ی «واقعاً جادویی»، باید کنترل ۱۰۰ درصدی داشته باشد.

شراکت با پرمیر در حدود سال ۱۹۹۳ به پایان رسید. دیزنی ابتدا تلاش کرد تا با خطوط کروز بزرگ‌تری مانند «رویال کاریبین» (Royal Caribbean) و «کارناوال» (Carnival) وارد مذاکره شود، اما این گفتگوها به نتیجه نرسید. مدیران دیزنی دریافتند که هیچ شریکی نمی‌تواند استانداردهای وسواسی آن‌ها در خدمات‌رسانی، داستان‌گویی و طراحی را برآورده کند.

تصمیم نهایی گرفته شد: دیزنی باید این کار را به تنهایی و «به روش دیزنی» (the Disney way) انجام دهد.

سرنوشت «قایق قرمز بزرگ» پس از جدایی از دیزنی، آموزنده بود. خطوط پرمیر تلاش کردند تا با شخصیت‌های «لونی تونز» (Looney Tunes) جای خالی میکی‌ماوس را پر کنند، اما جادو از بین رفته بود. آن‌ها نتوانستند با رقابت فزاینده، به خصوص رقابت مستقیم با خط کروز تازه‌تأسیس خود دیزنی، مقابله کنند و در نهایت در سال ۲۰۰۰ اعلام ورشکستگی کردند. کارآموز، اکنون به استاد تبدیل شده بود.

بخش ۲: تولد یک افسانه: Disney Magic و Disney Wonder

با تصمیم دیزنی برای ورود مستقل به اقیانوس‌ها، فاز طراحی و ساخت آغاز شد. این شرکت قصد نداشت فقط یک کشتی کروز استاندارد بسازد و روی آن لوگوی میکی‌ماوس را بچسباند؛ آن‌ها می‌خواستند خود مفهوم «کشتی کروز خانوادگی» را بازتعریف کنند.

تأسیس شرکت Magical Cruise Company

در سال ۱۹۹۶، دیزنی شرکتی با نام فوق‌العاده گویای «Magical Cruise Company Limited» (شرکت کروز جادویی با مسئولیت محدود) را در لندن به ثبت رساند. دفتر مرکزی عملیاتی نیز در شهر سلبریشن (Celebration) فلوریدا، نزدیک به قلب تپنده‌ی والت دیزنی ورلد، مستقر شد. نام شرکت به وضوح نشان می‌داد که تمرکز نه بر حمل و نقل، بلکه بر «جادو» است.

طراحی که به گذشته ادای احترام می‌کرد

مدیران و طراحان دیزنی (معروف به Imagineers) برای الهام‌گیری، به آرشیوها رجوع کردند. آن‌ها تصمیم گرفتند از طراحی‌های مدرن و جعبه‌ای شکل کشتی‌های کروز آن زمان فاصله بگیرند و به «عصر طلایی کشتی‌های اقیانوس‌پیما» در دهه‌های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ بازگردند.

آن‌ها می‌خواستند کشتی‌هایی بسازند که شبیه کشتی‌های کلاسیک و باشکوه آن دوران باشند، اما با تمام امکانات مدرن و البته، جادوی دیزنی. نتیجه، طراحی دو کشتی خواهر بود که ساخت آن‌ها به کارخانه‌ی کشتی‌سازی معتبر Fincantieri در ایتالیا سپرده شد.

۱. Disney Magic (دیزنی مجیک): این کشتی، اولین فرزند ناوگان بود که اولین سفر رسمی خود را در ۳۰ جولای ۱۹۹۸ آغاز کرد. تم طراحی داخلی «دیزنی مجیک» بر اساس سبک آرت دکو (Art Deco) انتخاب شد؛ سبکی باشکوه، هندسی و کلاسیک که یادآور هالیوود قدیم و نیویورک دهه‌ی ۳۰ بود.

۲. Disney Wonder (دیزنی واندر): کشتی خواهر، «دیزنی واندر»، کمی بعد در ۱۵ آگوست ۱۹۹۹ به آب انداخته شد. تم طراحی داخلی این کشتی، آرت نوو (Art Nouveau) بود؛ سبکی با خطوط روان، ظریف، ارگانیک و الهام‌گرفته از طبیعت.

این دو کشتی، که به عنوان کلاس «Magic» شناخته می‌شوند، فوراً در هر بندری قابل تشخیص بودند. طراحی منحصربه‌فرد آن‌ها شامل بدنه‌ی آبی تیره (نزدیک به سیاه)، روبنای سفید درخشان، دو دودکش قرمز رنگ غول‌پیکر (که در واقع فقط یکی از آن‌ها کاربردی است و دومی برای زیبایی و فضای اضافه استفاده می‌شود) و البته، نمادهای زرد رنگ میکی ماوس بر روی آن‌ها بود. این ترکیب رنگی، ادای احترامی مستقیم به خود میکی ماوس بود.

هر دو کشتی دارای تناژ ناخالص حدود ۸۴,۰۰۰ تن و ظرفیت حمل حدود ۲,۷۰۰ مسافر بودند. آن‌ها به اندازه‌ی کافی بزرگ بودند که تمام امکانات لازم را داشته باشند، اما به اندازه‌ای صمیمی بودند که حس شلوغی و هرج‌ومرج را القا نکنند.

بخش ۳: نوآوری‌هایی که صنعت کروز را تغییر داد

ورود دیزنی به صنعت کروز فقط یک کپی‌برداری از دیگران نبود. آن‌ها چندین «نقطه‌ی درد» (Pain Points) کلیدی در سفرهای دریایی خانوادگی را شناسایی کرده و راه‌حل‌هایی خلاقانه برای آن‌ها ارائه دادند.

خداحافظی با شام‌های تکراری: جادوی «رستوران گردشی» (Rotational Dining)

شاید خلاقانه‌ترین و منحصربه‌فردترین نوآوری دیزنی، معرفی سیستم «Rotational Dining» (ناهارخوری گردشی) بود.

مشکل چه بود؟ در اکثر خطوط کروز، مسافران هر شب در یک رستوران اصلی بزرگ و ثابت، پشت یک میز ثابت و با پیشخدمت‌های ثابت شام می‌خوردند. این کار بعد از دو شب خسته‌کننده می‌شد.

راه‌حل دیزنی چه بود؟ کشتی‌های دیزنی به جای یک سالن غذاخوری غول‌پیکر، سه رستوران اصلی با تم‌ها، منوها و فضاهای کاملاً متفاوت طراحی کردند. (مثلاً در دیزنی مجیک، رستوران Animator's Palate با تم انیمیشن، Lumiere’s با تم دیو و دلبر، و Rapunzel's Royal Table با تم گیسوکمند وجود دارد). مسافران طبق یک برنامه، هر شب به یکی از این رستوران‌ها «می‌چرخیدند».

جادوی واقعی کجا بود؟ بهترین بخش این سیستم این بود که تیم پیشخدمت‌ها (سرور اصلی، کمک سرور و سرپرست) همراه با خانواده از رستورانی به رستوران دیگر «می‌چرخیدند».

این یعنی چه؟ یعنی در شب اول، شما نوشیدنی مورد علاقه‌تان را سفارش می‌دادید یا در مورد آلرژی غذایی فرزندتان صحبت می‌کردید. در شب دوم، وقتی در یک رستوران کاملاً جدید می‌نشستید، همان پیشخدمت‌ها با لبخند منتظر شما بودند و نوشیدنی‌تان را بدون پرسیدن، برایتان می‌آوردند و از قبل می‌دانستند که فرزندتان به چه چیزی حساسیت دارد. این ترکیبِ تنوع در محیط و ثبات در خدمات شخصی، تعریف جدیدی از سرویس‌دهی در دریا بود.

طراحی برای خانواده‌ها: حمام‌های دوتکه (Split Baths)

دیزنی یکی از بزرگترین چالش‌های اقامت یک خانواده‌ی چهار نفره در یک کابین کوچک را حل کرد: «نبرد صبحگاهی برای حمام».

دیزنی در اکثر کابین‌های خود، مفهومی انقلابی به نام «حمام دوتکه» (Split Bathrooms) را معرفی کرد. به جای یک حمام واحد، دو اتاقک مجزا وجود داشت:

۱. یک اتاقک شامل دوش (یا وان) و یک سینک روشویی.

۲. اتاقک دوم (کاملاً جدا) شامل توالت و یک سینک روشویی دیگر.

این نوآوری ساده اما حیاتی، به اعضای خانواده اجازه می‌داد تا به صورت همزمان برای شام یا گشت‌وگذار آماده شوند و سطح استرس را به شدت کاهش می‌داد. این نشان می‌داد که طراحان دیزنی واقعاً به جزئیات زندگی خانوادگی فکر کرده‌اند.

سرگرمی‌هایی که فقط دیزنی می‌توانست ارائه دهد

وقتی بحث سرگرمی مطرح است، دیزنی در زمین خود بازی می‌کند. آن‌ها استانداردهای نمایش‌های روی کشتی را از یک اجرای ساده در سالن، به سطح تئاترهای «برادوی» ارتقا دادند.

• نمایش‌های با کیفیت برادوی: هر کشتی دارای یک تئاتر باشکوه است که هر شب نمایش‌های زنده‌ی اختصاصی مانند "Tangled: The Musical"، "Frozen: A Musical Spectacular" یا "Beauty and the Beast" را اجرا می‌کند.
• آتش‌بازی در دریا: دیزنی اولین و تنها خط کروزی بود که مجوزهای لازم برای برگزاری نمایش کامل آتش‌بازی در اقیانوس را دریافت کرد. این رویداد که معمولاً در «شب دزدان دریایی» (Pirate Night) برگزار می‌شود، یک انحصار مطلق برای دیزنی است و تجربه‌ای فراموش‌نشدنی را رقم می‌زند.
• باشگاه‌های کودکان (Youth Clubs): دیزنی مفهوم «مراقبت از کودک» را به «تجربه‌ی غوطه‌وری» (Immersive Experience) تبدیل کرد. باشگاه‌های کودکان در کشتی‌های دیزنی آنقدر با تم‌های غنی (مانند دنیای مارول، جنگ ستارگان یا داستان اسباب‌بازی) و فعالیت‌های جذاب طراحی شده‌اند که کودکان برای رفتن به آنجا التماس می‌کنند و والدین می‌توانند با خیال راحت از فضاهای مخصوص بزرگسالان (مانند استخرها و رستوران‌های اختصاصی) لذت ببرند.

بخش ۴: یک خانه در بهشت: خلق Castaway Cay

دیزنی به سرعت دریافت که برای تکمیل «روش دیزنی» و کنترل کامل بر تجربه‌ی مهمانان، به یک مقصد ساحلی اختصاصی نیاز دارد. آن‌ها نمی‌خواستند مسافران خود را در بنادر شلوغ و عمومی رها کنند.

از Gorda Cay تا بهشت دزدان دریایی

تیم دیزنی جزیره‌ای کوچک و بکر به نام Gorda Cay در باهاما را شناسایی کرد. این جزیره تاریخچه‌ای رنگارنگ و تا حدی تاریک داشت. شایعات می‌گفتند که در قرن هجدهم، پناهگاه دزدان دریایی بوده است. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰، باند فرودگاه کوچک آن توسط قاچاقچیان مواد مخدر استفاده می‌شد. و در یک نکته‌ی جالب هالیوودی، این جزیره همان مکانی بود که بخش‌هایی از فیلم Splash (۱۹۸۴) با بازی تام هنکس (جایی که او با پری دریایی ملاقات کرد) در آن فیلمبرداری شده بود.

در سال ۱۹۹۶ (برخی منابع ۱۹۹۷)، دیزنی یک قرارداد اجاره‌ی بلندمدت ۹۹ ساله با دولت باهاما امضا کرد و بلافاصله نام جزیره را به Castaway Cay (تلفظ: KAST-ə-way KEE) تغییر داد.

مهندسی جادو: ۲۵ میلیون دلار برای یک جزیره بی‌نقص

کاری که دیزنی در ۱۸ ماه آینده با هزینه‌ی ۲۵ میلیون دلار انجام داد، یک شاهکار مهندسی و طراحی بود. جزیره تا حد زیادی غیرقابل سکونت بود. دیزنی برای ساخت سواحل شنی سفید و بی‌نقصی که امروز می‌بینیم، مجبور شد ۵۰,۰۰۰ کامیون شن را از کف اقیانوس اطلس لایروبی کند و به ساحل منتقل کند.

اما مهم‌ترین و گران‌ترین بخش پروژه، ساخت یک کانال عمیق به طول ۱۷۰۰ فوت و یک اسکله‌ی بتنی عظیم بود.

اولین در صنعت: پهلوگیری مستقیم

این اسکله، «نقطه‌ی تغییر» (Game Changer) بود. تا آن زمان، تمام جزایر خصوصی خطوط کروز، آب‌های کم‌عمقی داشتند. کشتی‌های غول‌پیکر مجبور بودند در فاصله‌ای دور از ساحل لنگر بیندازند و مسافران باید با قایق‌های کوچک و ناراحت‌کننده‌ای به نام «تِندر» (Tender) به ساحل منتقل می‌شدند. این فرآیند، وقت‌گیر، خسته‌کننده و پراسترس بود.

دیزنی این «نقطه‌ی اصطکاک» را حذف کرد. Castaway Cay اولین جزیره‌ی خصوصی در صنعت کروز بود که کشتی‌ها می‌توانستند مستقیماً در کنار آن پهلو بگیرند. مسافران می‌توانستند به سادگی و با پای پیاده، هر زمان که می‌خواستند، از کشتی پیاده شده و به بهشت قدم بگذارند. این همان کنترل کاملی بود که دیزنی به دنبالش بود. جزیره به چندین بخش تقسیم شد: سواحل خانوادگی، ساحل نوجوانان، و یک ساحل اختصاصی و آرام فقط برای بزرگسالان به نام Serenity Bay.

بخش ۵: دوران گسترش: کشتی‌های رویایی (Dream-Class)

پس از یک دهه موفقیت چشمگیر با «مجیک» و «واندر»، تقاضا برای کشتی کروز دیزنی بسیار بیشتر از عرضه‌ی آن بود. زمان یک جهش بزرگ فرا رسیده بود.

Disney Dream (2011) و Disney Fantasy (2012)

این بار، دیزنی برای ساخت نسل بعدی کشتی‌های خود به کارخانه‌ی کشتی‌سازی Meyer Werft در پاپنبورگ آلمان رفت؛ کارخانه‌ای که به ساخت برخی از پیچیده‌ترین و بزرگترین کشتی‌های کروز جهان شهرت دارد.

نتیجه، دو کشتی خواهر غول‌پیکر از کلاس «Dream» بود:

۱. Disney Dream (دیزنی دریم): اولین سفر خود را در ۲۶ ژانویه ۲۰۱۱ آغاز کرد.

۲. Disney Fantasy (دیزنی فنتسی): در ۱ مارس ۲۰۱۲ به ناوگان پیوست.

این کشتی‌ها یک پله بالاتر از کلاس «مجیک» بودند. با تناژ ناخالص حدود ۱۳۰,۰۰۰ تن (در مقابل ۸۴,۰۰۰ تن) و ظرفیت حمل ۴,۰۰۰ مسافر، آن‌ها به طور قابل توجهی بزرگتر و مجلل‌تر بودند. طراحی بیرونی همچنان به کشتی‌های کلاسیک دهه‌های ۱۹۲۰ و ۳۰ وفادار بود، اما فضای داخلی، به ویژه لابی باشکوه آرت دکو، بسیار مجلل‌تر شده بود.

معرفی AquaDuck: اولین ترن آبی در دریا

بزرگترین نوآوری مهندسی و جاذبه‌ی اصلی این دو کشتی، «AquaDuck» (آکوا داک) بود. این یک سرسره‌ی آبی ساده نبود؛ بلکه اولین «ترن آبی» (Water Coaster) واقعی بر روی یک کشتی بود.

«آکوا داک» یک لوله‌ی شفاف اکریلیک به طول ۲۳۳ متر بود که مسافران را سوار بر قایق‌های بادی، با فشار آب به سمت بالا و پایین می‌برد. این ترن آبی هیجان‌انگیز، دور تا دور عرشه‌ی بالایی می‌چرخید و در یک بخش نفس‌گیر، از لبه‌ی کشتی بیرون می‌زد و مسافران را در ارتفاعی زیاد، بر فراز اقیانوس معلق می‌کرد. این یک جاذبه‌ی واقعی در حد پارک‌های موضوعی بود که اکنون بر روی دریا شناور بود.

علاوه بر این، دیزنی در این کشتی‌ها «هنر مسحور» (Enchanted Art) را معرفی کرد. تابلوهای هنری در راهروهای کشتی که در ظاهر ثابت بودند، اما وقتی مسافران به آن‌ها نزدیک می‌شدند، زنده شده و انیمیشن‌های کوتاه و غافلگیرکننده‌ای را نمایش می‌دادند.

جدول: خلاصه‌ی ناوگان کشتی کروز دیزنی (کلاس‌های اصلی)

بخش ۶: عصر جدید: کلاس Wish و افق‌های تازه

پس از یک دهه‌ی دیگر، دیزنی با معرفی کلاس «Wish» بار دیگر خود را متحول کرد. این کلاس جدید، نه تنها بر تجمل، بلکه بر داستان‌گویی عمیق‌تر و مهم‌تر از آن، «پایداری» تمرکز دارد.

Disney Wish (2022): کشتی که با آرزو ساخته شد

اولین کشتی این کلاس، Disney Wish (دیزنی ویش)، در سال ۲۰۲۲ به آب انداخته شد. این کشتی و خواهرانش (کلاس Wish) اولین کشتی‌های ناوگان دیزنی هستند که با سوخت LNG (گاز طبیعی مایع) کار می‌کنند. LNG به طور قابل توجهی پاک‌تر از سوخت‌های دریایی سنتی است و انتشار آلاینده‌ها را به شدت کاهش می‌دهد، که نشان‌دهنده‌ی تعهد جدید دیزنی به مسائل زیست‌محیطی است. تم اصلی «ویش»، جادو و قصه‌های پریان است و دارای اولین جاذبه‌ی دریایی واقعی دیزنی به نام AquaMouse (تکاملی از AquaDuck) است.

گنجینه‌ها و سرنوشت‌های آینده: Treasure و Destiny

این کلاس به سرعت در حال گسترش است:

1. Disney Treasure (دیزنی ترژر): این کشتی که در سال ۲۰۲۴ راه‌اندازی شد، تم «ماجراجویی» را جشن می‌گیرد. در یک حرکت هوشمندانه، دیزنی برای اولین بار شروع به ادغام مستقیم جاذبه‌های محبوب پارک‌های خود در کشتی کرده است. «ترژر» دارای سالن‌هایی با تم Jungle Cruise (به نام Skipper Society) و Haunted Mansion (به نام Haunted Mansion Parlor) است. همچنین میزبان اولین اجرای برادوی از انیمیشن محبوب Moana بر روی دریا است.
2. Disney Destiny (دیزنی دستینی): این کشتی که برای راه‌اندازی در سال ۲۰۲۵ برنامه‌ریزی شده است، تمی جسورانه خواهد داشت: «قهرمانان و شروران» (Heroes and Villains).

ماجراجویی در آسیا (Disney Adventure)

در یک حرکت استراتژیک بزرگ، دیزنی یک کشتی نیمه‌تمام به نام Global Dream را از یک شرکت ورشکسته‌ی آسیایی خریداری کرد. این کشتی غول‌پیکر (با تناژ ۲۰۸,۰۰۰ تن، بسیار بزرگتر از کلاس Wish) در حال بازطراحی کامل در آلمان است تا به Disney Adventure تبدیل شود. این کشتی قرار است در سنگاپور مستقر شود و اولین کشتی کروز دیزنی خواهد بود که به طور انحصاری بازار رو به رشد آسیا را هدف قرار می‌دهد.

بخش ۷: مقصدی جدید با نگاهی به طبیعت: Lookout Cay

با اضافه شدن کشتی‌های جدید کلاس Wish و کشتی Adventure، ناوگان دیزنی به سرعت در حال رشد بود. Castaway Cay دیگر به تنهایی نمی‌توانست این حجم از مسافران را میزبانی کند. دیزنی به یک جزیره‌ی خصوصی دوم نیاز داشت.

پروژه Lighthouse Point: ادای احترام به باهاما

دیزنی مکانی خیره‌کننده به نام Lighthouse Point در جنوبی‌ترین نقطه‌ی جزیره‌ی Eleuthera در باهاما را خریداری کرد. این مقصد جدید که با نام Lookout Cay at Lighthouse Point در ۶ ژوئن ۲۰۲۴ افتتاح شد، نشان‌دهنده‌ی یک بلوغ و تکامل ۳۰ ساله در فلسفه‌ی دیزنی است.

رهبر پروژه: دیزنی این پروژه‌ی حساس را به یکی از افسانه‌ای‌ترین طراحان خود، Joe Rohde (جو رودی)، سپرد. رودی مغز متفکر پشت طراحی پارک Animal Kingdom در فلوریدا و استراحتگاه Aulani در هاوایی است. شهرت رودی در خلق تجربیات «بسیار معتبر» (Authentic) و مبتنی بر فرهنگ و طبیعت است.

فلسفه‌ی متفاوت: برخلاف Castaway Cay که یک «بهشت فانتزی» و ساخته‌ی دست بشر است، فلسفه‌ی Lookout Cay، «جشن گرفتن فرهنگ و طبیعت واقعی باهاما» است.

توسعه‌ی پایدار: جو رودی و تیمش متعهد شدند که این جزیره نمادی از گردشگری مسئولانه باشد:

1. دیزنی تنها کمتر از ۲۰ درصد از کل زمین را توسعه داده است.
2. بیش از ۱۹۰ هکتار از زمین (بخش‌های حساس زیست‌محیطی) به دولت باهاما اهدا شد.
3. به جای لایروبی و انفجار برای ساخت کانال (مانند Castaway Cay)، دیزنی یک اسکله‌ی طولانی و مرتفع (Open-Trestle Pier) ساخت که به آب و حیات دریایی اجازه می‌دهد آزادانه از زیر آن عبور کنند و به صخره‌های مرجانی آسیبی نرسد.
4. تمام طراحی‌های معماری، هنر و حتی موسیقی جزیره با همکاری مستقیم هنرمندان، صنعتگران و موسیقی‌دانان محلی باهاما انجام شده است.

نتیجه‌گیری: بیش از ۲۵ سال جادو در دریاها

تاریخچه کشتی کروز دیزنی، یک داستان کلاسیک با «روش دیزنی» است. این سفر از یک شراکت آزمایشی و کم‌هزینه (The Big Red Boat) برای یادگیری و جمع‌آوری داده آغاز شد. سپس به ساخت کشتی‌های کلاسیک و نوآور (Magic/Wonder) منجر شد که با حل مشکلات واقعی خانواده‌ها (مانند حمام دوتکه و رستوران گردشی)، صنعت را متحول کردند.

موفقیت دیزنی فقط به دلیل داشتن میکی‌ماوس بر روی عرشه نبود؛ بلکه به دلیل وسواس آن‌ها در «حذف نقاط اصطکاک» و کنترل کامل بر تجربه، از کشتی تا ساحل (Castaway Cay) بود.

امروز، دیزنی با گسترش ناوگان خود (Dream/Fantasy) و ورود به عصر جدیدی از پایداری (Wish-Class) و احترام فرهنگی (Lookout Cay)، در حال تبدیل شدن از یک خط کروز آمریکامحور به یک برند جهانی است. تاریخچه‌ی DCL نشان می‌دهد که دیزنی همیشه در حال تکامل است؛ آن‌ها نه فقط کشتی، بلکه خاطرات شناور می‌سازند.